Adrie Koppers is onze vrijwilligerscoördinator in Amsterdam. Zij stelt zich in dit blog aan u voor. “Ik ben een alleenstaande vrouw van 63 jaar die geboren en getogen is in Amsterdam.
Ik heb een dochter en sinds een jaar een kleinzoon. Vier jaar geleden ben ik mijn partner verloren. Ik loop graag hard, wandel, zwem, dans en mediteer. Op donderdag pas ik op mijn kleinzoon.
Ik woon dicht bij Kloek, in de Rivierenbuurt. Mijn ouders waren ook Amsterdammers en woonden in hun jeugd in de Pijp. Ikzelf ben opgegroeid in Slotermeer maar mijn grootouders en verschillende ooms en tantes bleven in de Pijp wonen waardoor ik daar in mijn jeugd nog vaak kwam. Daarom vind ik het zo leuk om nu in deze wijk te werken.
Vrijwilligers in alles soorten en maten
Ik ben van oorsprong maatschappelijk werkster maar ik heb nooit in deze functie gewerkt. Na de Sociale Academie ging ik aan de slag als groepsleidster, als sociaal cultureel werker, als trainer en als coördinator. Het werken met en voor vrijwilligers loopt als een rode draad door mijn arbeidsverleden.
De laatste 11 jaar werkte ik bij Humanitas en organiseerde ik maatjescontacten. Ik zette mij vooral in voor volwassenen: mensen in de rouw, mensen die zich eenzaam voelen, mensen die niet zelfstandig meer een arts kunnen bezoeken etc. Ik had veel contact met ouderen, met mensen met dementie of met een andere, of lichamelijke handicap. Steeds probeerde ik om een goede match te maken tussen de vrijwilliger en de hulpvrager.
Vrijwilligers zijn er in alle soorten en maten. Dat maakt voor mij het samenwerken met vrijwilligers zo boeiend en aantrekkelijk.
Werken bij Kloek
Toen ik een half jaar geleden stopte bij Humanitas was ik eigenlijk niet van plan om direct weer op zoek te gaan naar een nieuwe baan. Terwijl ik mij wat aan het oriënteren was op de arbeidsmarkt viel mijn oog op de vacature van Vrijwilligerscoördinator bij Kloek. De organisatie sprak mij aan en het kleine dienstverband sloot goed aan bij mijn wens om aan het werk te blijven en om toch ook voldoende vrije tijd over te houden.
Vanaf februari heb ik mij vooral beziggehouden met het leren kennen van de organisatie, het kennismaken met de bewoners en met de 2 vrijwilligers. Ook heb ik een begin gemaakt met het werven van nieuwe vrijwilligers en het kennismaken met organisaties uit de buurt.
Het was even schrikken toen het Corona virus uit brak en ik verzocht werd om vanuit huis te werken. Gelukkig werd ik alweer snel in de gelegenheid gesteld om in Kloek te mogen werken. Net zoals het overige bezoek kunnen ook de vrijwilligers Kloek momenteel niet betreden. Daarmee heb ik, als vrijwilligerscoördinator zonder vrijwilligers, een bijzondere positie en rol in de organisatie.
Met Tim heb ik afgesproken om op vier dagen in de week een aantal uren te komen werken. Met persoonlijke aandacht en activiteiten zet ik mij in om de bewoners in deze moeilijke tijd zo veel mogelijk te ondersteunen.
In tijden van Corona
Wat zijn zoal mijn werkzaamheden tijdens de afgelopen Corona weken?
Elke week ga ik op alle etages langs. Ik zit vaak in de huiskamers. Ik maak een praatje met de bewoners, drink een kopje koffie/thee met ze en lunch een enkele keer mee.
Als ik binnenkom stem ik mij af op de sfeer en behoeften van de bewoners en ik maak contact met de aanwezige verzorgende. Soms vraagt de verzorgende mij om een helpende hand bij het beeldbellen, taart uitdelen, iemand bezoeken etc.
Soms doe ik een spelletje met de bewoners, zoals de lentebingo met pictogrammen, of worden er kaarten gekleurd en opgestuurd.
Af en toe neem ik enkele ballen mee. Met een groepje vrouwen maak ik daar regelmatig een iets grotere activiteit van. In een kring doen we vanuit de stoel eenvoudige losmaakoefeningen die gevolgd worden door het overgooien van een zachte bal of ballon. De vrouwen en ik hebben daar vaak veel plezier mee. Dat werkt soms aanstekelijk waardoor het dan ineens mogelijk is om meer bewoners bij de activiteit te betrekken.
Ik heb onlangs de plantenbakken op de balkons opgefrist met nieuwe geraniums. Ik kreeg dan vaak hulp van bewoners die iets met bloemen hebben.
Luisterend oor voor verdriet en onbegrip
Daarnaast bezoek ik een aantal bewoners in hun appartement. Dat zijn de bewoners die zich in de huiskamers niet veel laten zien en zich terugtrekken in hun eigen appartement.
Tijdens deze bezoeken is het mogelijk om persoonlijke aandacht te bieden en in alle rust een langer gesprek te kunnen voeren. De bewoners kunnen dan opener zijn en hun hart luchten.
Dat laatste overkwam mij onlangs ook terwijl ik met een groepje bewoners zat. Zij hadden het er moeilijk mee dat zij nog steeds geen bezoek mogen ontvangen. Zij begrepen het niet en voelden zich er boos maar eigenlijk verdrietig over. Ook al kan ik niets aan de situatie veranderen, denk ik dat het toch belangrijk was dat zij de gelegenheid kregen om zich hierover uit te spreken en zich te uiten.
Ik hoop natuurlijk dat het Corona virus buiten Kloek blijft, dat er op korte termijn een veilige bezoekregeling voor de bewoners komt en dat de bewoners langzamerhand weer een keer naar buiten kunnen. Tot die tijd sta ik hen zoveel mogelijk bij.”
