‘Mijn schoonmoeder (1926) stond altijd midden in het leven. Ze speelde bij het Roosendaals Ouderentoneel, was veel op stap en had graag mensen om zich heen.
Tot ze 1,5 jaar geleden met haar fiets viel.
Ze kon eerst niet meer lopen en heeft 6 weken in een verpleeghuis gerevalideerd. Daarna mocht ze naar huis, maar fietsen ging niet meer. Daar had ze veel verdriet van. Ze kon niet meer overal naartoe en was nu afhankelijk van anderen.
Dat was naar om te zien en we wilden haar graag helpen.
Toen er een nieuw verzorgingshuis in Roosendaal werd gebouwd, raadden we haar aan om daar te gaan wonen. De appartementen waren ruim en licht. En ze zou er misschien meer gezelligheid vinden.
Dat pakte heel anders uit.’
Stil in een stoel
‘Als wij bij mijn schoonmoeder op bezoek kwamen, zat ze stil in een stoel. Ze had nergens plezier in. Ze was wel erg emotioneel, maar kon moeilijk praten over wat er in haar omging.
Ze verpieterde, ondanks alle extra zorg die we hadden ingeschakeld. In de praktijk zat mijn schoonmoeder toch een groot deel van de dag alleen.
Toen hoorden we over Kloek.’
Benieuwd naar Kloek
‘Ik heb zelf ooit in De Eglantier gewerkt, en fiets nog vaak langs het gebouw. Ik was benieuwd wat er nu zou komen en abonneerde me op de nieuwsbrief van Kloek.
Wat daarin stond, sprak ons erg aan: de kleinschaligheid, de gezelligheid en de zorg dicht bij. Maar ook het feit dat het wonen bij Kloek betaalbaar was.
Dus maakten we een afspraak om er eens te gaan kijken.
En we waren zo verrast.
De lichte gangen, de verschillende voordeuren, de persoonlijke spulletjes bij de voordeuren en de vriendelijkheid van de medewerkers. De sfeer was zo gezellig en gemoedelijk.
We werden er blij van.’
Altijd mensen om haar heen
‘Een paar weken geleden is mijn schoonmoeder naar Kloek verhuisd, en vanaf de eerste dag is ze opgebloeid.
Ze sloot direct vriendschap met een andere bewoonster en samen hebben ze het heel gezellig.
Voor mijn schoonmoeder is het heerlijk dat ze nu altijd heel vanzelfsprekend mensen om haar heen heeft. Deuren staan open en je ziet altijd wel een verzorgende, of je weet waar een verzorgende is.
Als mijn schoonmoeder privacy wil, kan dat, en is dat prima. Maar dankzij de huiskamer en het samen eten heeft ze ook vanzelf gezelschap. Dat doet haar zo goed.
Ze is weer vrolijk. En zij sjoelt weer. Dat deed mijn schoonmoeder voorheen regelmatig met haar buurvrouw.
Initiatief
‘Sowieso neemt mijn schoonmoeder nu weer meer initiatief; ze helpt bijvoorbeeld met tafeldekken of afwassen.
Haar zus woont dichtbij en komt regelmatig even langs. Zij zei pas tegen mij:
“Ik heb gewoon mijn zus terug.”
Dat voelen wij net zo.
Wij waren beducht voor de gevolgen van weer een verhuizing voor mijn schoonmoeder. Het kan voor ouderen immers zo moeilijk zijn om weer ergens anders te moeten wennen. Gelukkig hebben we de gok toch gewaagd.
Het is ten slotte erg fijn dat de woningen bij Kloek onder de huursubsidiegrens vallen; anders kon mijn schoonmoeder hier niet wonen. Goed dat Kloek juist voor deze groep mensen wonen met zorg dicht bij heeft opgezet.
Daar is echt behoefte aan.’
