Zorgvuldigheid, veiligheid, welzijn en vrijheid…

Een uitdagende combinatie in tijden van Corona

Bericht van Martin van de Graaf, directeur van Kloek

De persconferentie van premier Rutte van afgelopen dinsdag (21 april 2020) over de maatregelen betreffende corona geeft geen aanleiding om de genomen maatregelen bij Kloek te veranderen. Het is een kwestie van stug volhouden.

Ik las ergens dat crisissituaties uit drie fasen bestaan. We zijn nu net aan het einde van de eerste fase: de honeymoon-fase. Het was een positieve fase vol energie en saamhorigheid. Het hele land stond achter de medewerkers in de zorg, samen zouden we deze crisis bestrijden en zorgen dat de besmettingen zouden stoppen. Binnen Kloek kregen onze bewoners en medewerkers veel aandacht en cadeaus. Een hartverwarmende tijd.

Maar nu zitten we in de tweede fase: de desillusie-fase. Doordat de crisis aanhoudt, raken de mensen persoonlijk vermoeid. De psychologische en maatschappelijke druk wegen zwaar en onze eigen gevoelens en emoties worden extra voelbaar. We hebben minder oog voor het algemene belang en meer voor onze individuele belangen, die nog wel eens kunnen botsen.

Sommigen van ons hebben iemand verloren door Corona. Of hebben financiële problemen doordat ze geen werk meer hebben. De mensen die dagelijks op de IC-afdeling werken hebben het zwaar. Er is minder compassie voor anderen en mensen komen lijnrecht tegenover elkaar te staan.

De derde en laatste fase is de re-integratiefase. Deze fase kan het langst duren. Ik denk aan de nieuwe ‘1,5 meter maatschappij’ en ‘social distancing’. Hoe gaat dat er straks uit komen te zien? Ik kan het nog niet voor me zien.

Nu de IC’s meer controle hebben over de situatie, richten de media en de aandacht zich meer op de verpleeghuiszorg. Mensen met dementie afscheiden van familiebezoek, is dat nog uit te leggen? Deze ouderen worden al niet meer naar de IC gestuurd. En tegelijk hebben we ook te maken met andere standpunten, veiligheid boven alles. Het zijn ingewikkelde vragen. En wie is er verantwoordelijkheid als het fout gaat, wie kunnen we daarvoor aanwijzen? We zijn als mensen nu eenmaal altijd op zoek naar een persoon aan wie we de schuld kunnen geven. Als Rutte nu de maatregelen te snel versoepelt en we krijgen een tweede golf van besmettingen te verwerken dan krijgt Rutte de schuld, terwijl de hele maatschappij snakt naar verlossing.

Als bestuurder van Kloek voel ik de verantwoordelijkheid over onze bewoners, ons personeel en de andere mensen die aan ons verbonden zijn. Wanneer 1 van ons besmet raakt, is dat een bedreiging voor heel veel anderen. De gevolgen hiervan hebben voor iedereen een grote impact. Dat betekent dat we erg zorgvuldig omgaan met alle beslissingen die hiermee verband houden.

Tot op heden is het ons gelukt om het virus buiten de deur te houden, maar we beseffen ook dat dit geen garantie is voor de toekomst. Niemand weet hoe de toekomst eruit gaat zien. Maar het is belangrijk om toch het vertrouwen te hebben dat je er niet alleen voor staat. Het is belangrijk om te weten dat je kunt rekenen op compassie, ook al verschillen we van mening. Wat de toekomst ook brengt, we hebben er vertrouwen in dat we het met elkaar gaan doen.