Met Piet naar de Lidl
Bij dementie draait het vaak om verliezen: van herinneringen, van vaardigheden, van zelfstandigheid. Maar bij Kloek wonen met zorg kijken we vooral naar wat er nog wél kan. Hoe kunnen we iemands eigenwaarde en gevoel van vrijheid behouden, ook als de beperkingen groter worden?
Het verhaal van Piet laat dit prachtig zien. Zijn dagelijkse uitstapjes naar de Lidl waren veel meer dan een boodschap doen: het was een stukje eigen regie, plezier en vrijheid. Samen met ons team, én met de betrokken medewerkers van de supermarkt, hebben we dat tot het laatst toe mogelijk gemaakt.
De wandelingen van Piet
Piet was een man die er graag zelf op uit trok. Met zijn rollator wandelde hij de wijk door, altijd met een opgewekte blik. Ons open-deuren-beleid gaf hem de vrijheid om dat te blijven doen. Lange tijd ging dit goed, maar op een gegeven moment merkten we dat hij achteruit ging. Zijn energie werd minder, en in het verkeer werd het steeds onveiliger.
Toch bleef zijn verlangen om zelfstandig op pad te gaan groot. En één van zijn vaste uitjes was een bezoek aan de Lidl, de supermarkt vlakbij.
Tompoezen, cola en appeltaart
Iedere keer dat Piet naar de Lidl ging, belanden dezelfde dingen in zijn rollator: tompoezen, blikjes cola en een appeltaart. Hij ritste zijn tas daarna zorgvuldig dicht, alsof alles precies op zijn plek hoorde. Het afrekenen vond hij lastig; vaak begreep hij niet goed meer hoe dat werkte.
Ik herinner me nog de eerste keer dat hij een blikje cola meenam naar buiten zonder te betalen. Iets zenuwachtig liep ik met hem langs de zelfscan naar buiten. Later die dag ben ik teruggegaan om het alsnog af te rekenen.
Samenwerking met de Lidl
Omdat Piet zo vaak kwam, zijn wij in gesprek gegaan met het personeel van de Lidl. Wij vertelden hen over Piet, zijn dementie en hoe belangrijk dit ritueel voor hem was. Het resultaat was hartverwarmend: ze dachten mee en toonden veel begrip. We spraken af dat wij de boodschappen later zouden betalen als het hem niet lukte.
Grote complimenten voor dit team: ze kenden Piet al snel en behandelden hem met respect. Dankzij hun medewerking bleef de Lidl voor Piet een plek waar hij zich welkom voelde.
Waardigheid boven alles
Soms stuurden we Piet voorzichtig aan om tóch te betalen. Niet dwingend en nooit kleinerend, maar op een manier die hem zijn waardigheid liet behouden. En niet elke keer, zodat zijn gevoel van zelfstandigheid overeind bleef. Want ook al kon hij het praktisch niet meer, voor hem voelde het alsof hij het nog wel kon. En dát gevoel was goud waard.
Wanneer wandelen te zwaar werd, ging iemand van ons team met hem mee. Soms zichtbaar, vaak ook op een afstandje zodat hij dacht helemaal zelf op pad te zijn. Voor Piet betekende dat vrijheid. Voor ons betekende het alert zijn, begeleiden en zorgen dat hij veilig thuis kwam.
Een waardevolle herinnering
Het hele team was op Piet ingespeeld. Iedereen kende hem, iedereen voelde hoe belangrijk dit voor hem was. Het vroeg energie en creativiteit, maar we deden het met liefde. Want dit was wie Piet was: een man die niet opgesloten wilde zitten, maar zijn eigen weg wilde blijven gaan.
Ik mis hem nog steeds. Niet alleen om wie hij was, maar ook om de wandelingen die we samen maakten. Mijn stappenteller is sinds zijn vertrek een stuk minder tevreden. Maar het belangrijkste: Piet heeft tot het laatst toe het gevoel gehad dat hij zelfstandig en vrij kon leven. En dat is precies waar we bij Kloek voor staan.
Familie vertelt:
Schoonpa/Pa Meerburg mocht 90 worden. Een jaar eerder hebben wij hem verhuisd naar onze woonplaats Roosendaal vanuit Dordrecht. De ziekte van Alzheimer was geconstateerd en wij wilden vaker bij hem kunnen zijn. De veranderingen door de ziekte: hij wilde graag uit eten, vroeger nooit. En hij wilde wandelen. Heel veel wandelen. En het gevoel bewaren dat hij zelf de regie had. Dus ook boodschappen; vooral elke dag tompoezen halen én opeten!!
Het personeel van Kloek zijn wij dankbaar dat ze hem in zijn waarde konden laten en dit stukje extra zorgen en toezicht houden konden bieden en op zich konden nemen.
Peter en Jeanette Meerburg
Tot slot
Het verhaal van Piet laat zien hoe belangrijk het is om te kijken naar wat iemand nog wél kan. Een klein ritueel, zoals een wandeling naar de supermarkt, kan van onschatbare waarde zijn. Het geeft iemand met dementie niet alleen plezier, maar ook een gevoel van eigenwaarde en vrijheid.
Met een beetje creativiteit, geduld en samenwerking is er zoveel mogelijk. En soms zijn het juist de kleine dingen die het grootste verschil maken.
