Het is een prachtige serie in Sir Edmund, de weekendbijlage bij de Volkskrant: ‘Die ene patiënt’. Elke week vertelt een andere arts daarin welke patiënt grote indruk op hem heeft gemaakt. Of zijn manier van werken voor altijd heeft beïnvloed. Deze week ging het verhaal over een man van ongeveer 70, met veel onverklaarbare lichamelijke klachten. Met een les die ons als Kloek helemaal uit hart gegrepen is.
Als iemand jou speciaal maakt, blijft het leven de moeite waard, ook met dementie
De man was in het verpleeghuis opgenomen. Hij had veel pijn en kon alleen maar stil in bed liggen. De talloze onderzoeken hadden nooit iets opgeleverd. Uiteindelijk kwam de psychiater met het advies niet meer allemaal onderzoeken in gang te zetten, maar eens per week een uur met de man te praten. Niet zozeer als dokter, maar van-mens-tot-mens. ‘Alleen maar’ luisteren en aandacht geven.
Dat deed deze specialist ouderengeneeskunde 2,5 jaar lang, elke week op vrijdagochtend.
In het artikel vertelt hij over het effect ervan. ‘Ik had het gevoel dat ik alleen maar een trucje aan het toepassen was. Totdat ik merkte dat onze gesprekken hem goed deden. Hij begon uit te kijken naar onze ontmoetingen, ze maakten zijn hele week een stukje prettiger.’
En iets verderop: ‘Ik zag hoezeer hij mijn aandacht nodig had en dat is een les die me in mijn hele carrière is bijgebleven. Ouderen kampen vaak met een heel scala aan kwalen en als arts maken we soms de fout door te snel overal een oplossing voor te willen zoeken.’
Het is mooi om te lezen hoe er een band ontstaat tussen beide mannen. Tot de patiënt onverwacht overlijdt. De arts besluit zijn verhaal met een inzicht dat wij bij Kloek helemaal herkennen en dat een wereld van verschil maakt voor hoe onze bewoners zich voelen.
‘Statusverlies komt bij oudere mensen vaak voor, vooral als ze dementie krijgen. Er is niemand meer die ze af en toe complimenteert, die zegt dat ze er mogen zijn. Bij deze man zag ik de uitwerking van oprechte aandacht.
Als iemand jou speciaal maakt, blijft het leven de moeite waard.’
Juist mensen met dementie aandacht geven
Wij ervaren dat zelf elke dag weer: onze bewoners bloeien op als familieleden hen echt zien en zorgzaam voor hen zijn. En als wij zelf aandacht voor onze bewoners hebben, hen complimenten maken en bevestiging geven.
Mensen met dementie kunnen zichzelf dat steeds minder geven en hebben anderen om hen heen nodig om in die basisbehoefte te voorzien.
Het is altijd weer goed om ons dat als medewerkers en familie bewust te zijn. ‘Gewone’, echte aandacht, gemeende complimenten en een luisterend oor kunnen het verschil maken tussen een gespannen en ontspannen bewoner.
Bij Kloek weten we dat en proberen we zo veel mogelijk aandacht en warmte te geven, zodat bewoners zich prettig en ontspannen voelen. Mooi hoe dit verhaal de waarde daarvan bevestigt. Meer verhalen in ‘Die ene patiënt’
