‘Kloek is nu haar veilige haven’
Hoe het is om een moeder met dementie te hebben? Ida en Herma weten er alles van. Hun moeder, mevrouw De Vroome, is dementerend. Samen met twee broers hebben de zussen veel meegemaakt. Hun vader overleed 25 jaar geleden aan Alzheimer op een gesloten afdeling van een verpleeghuis. Een ding stond voor hen vast: nooit meer een gesloten afdeling. Kloek bood uitkomst.
‘M’n moeder was altijd heel creatief en maakte bijvoorbeeld kaarten’, vertelt Herma. ‘Daar had ze opeens geen zin meer in. Ook met zelf koken stopte ze. Later bleek dat ze probeerde te verbloemen wat ze niet meer kon. Zo is het begonnen.’ Ida: ‘Bovendien kreeg ma zware artrose, waardoor ze haar handen niet goed meer kon gebruiken. Ze woonde tot voor kort nog op zichzelf in een seniorenwoning in De Osdorperhof. Vijf jaar geleden overleed haar zus waarmee ze heel close was, waarna haar toestand verslechterde. Dat hoort bij de ouderdom, dachten we nog na de eerste signalen…’
Permanente begeleiding
Herma: ‘Wij hielpen haar in huis, maar kwamen op den duur niet meer voor de gezelligheid, maar om te werken en schoon te maken.’ Ida: ‘Ondertussen was m’n moeder een paar keer gevallen. Uiteindelijk kwam er vijf keer per dag iemand langs om haar te helpen. Cordaan vond de situatie niet meer verantwoord en ging voor ons op zoek naar permanente begeleiding.’
Herma: ‘Onder één voorwaarde, dat ze niet op een gesloten afdeling terecht zou komen. Mijn vader had Alzheimer en bracht de laatste maanden van zijn leven door op een gesloten afdeling van een verpleeghuis, wat wij echt mensonwaardig vonden! Als we na een bezoek aan hem weggingen, liep hij mee tot aan de lift. Verder mocht niet, wat hij niet begreep. Hem achterlaten was hartverscheurend. We hebben heel wat tranen gelaten om zijn toestand.’
Kleinschalig wonen met dementie
Ida: ‘Dat de bewoners bij Kloek zelfstandig naar buiten kunnen, was voor ons een openbaring! Uiteraard gebeurt dat zo veilig mogelijk, een hele geruststelling. Toen we naar een van de appartementen kwamen kijken, voelde het meteen goed. Vooral het kleinschalige sprak ons aan. Op de derde verdieping was een mooie ruimte vrij, vlakbij de gezamenlijke woonkamer, waarvoor we bewust kozen. En toen ging het snel.’
Dement? Nee hoor, vergeetachtig
Herma: ‘We hebben even gewacht om haar het nieuws te vertellen. Verhuizen veroorzaakt tenslotte paniek bij oudere mensen. Sinds augustus 2018 heeft ma een fijne woonplek met veel bewegingsvrijheid in de Amsterdamse Pijp.’ Ida: ‘Het woord dementie wil ze trouwens niet horen, dus zeggen we tegen haar dat ze vergeetachtig is. Haar kortetermijngeheugen is erg slecht. Op 15 maart werd ze 93! Er was taart en we hebben haar verjaardag gevierd met familie, bewoners en medewerkers, maar ’s avonds wist ze al niet meer wie er waren geweest.’
Herma: ‘Helaas is m’n moeder zeven weken geleden gevallen, waarbij ze haar heup brak. In het ziekenhuis, een voor haar vreemde omgeving, was ze helemaal de kluts kwijt. Gelukkig heeft Kloek goed op deze gebeurtenis ingespeeld. Bij thuiskomst stond er een bed met een papegaai klaar en een looprek.’
Veilige haven
Ida: ‘Alleen mee naar buiten krijgen wij m’n moeder niet zo snel. We wilden laatst met haar naar het tuincentrum, maar dat hoeft voor haar niet meer. Ze blijft liever hier. Kloek is nu haar veilige haven’. Herma: ‘De dementie van m’n moeder ervaren we overigens anders dan de Alzheimer van m’n vader. Als we hier vertrekken, is het net of we bij haar thuis weggaan. Soms geeft ma zelf aan dat ze wat anders wil doen. Dan kijkt ze ons bij wijze van spreken weg. Het is toch heerlijk dat zij het hier ook naar haar zin heeft?’
Positieve verandering
Herma: ‘M’n moeder is in positieve zin veranderd. Thuis deed ze niks meer. Bij Kloek zit ze gezellig te kletsen met de bewoners of doet mee aan een spelletje. En als het mooi weer is geniet ze van de zon op het balkon.’ Ida: ‘De medewerkers van Kloek zorgen goed voor hun bewoners. Drie keer per dag eten ze gezamenlijk, terwijl m’n moeder thuis vergat te eten. Ze kreeg zelfs bijvoeding, omdat ze zoveel gewicht verloor.’ Herma: ‘Deze plek is voor ons een enorme opluchting. Nu komen we gewoon weer op bezoek in plaats van dat we voor m’n moeder zorgen. We zijn heel blij dat onze moeder bij Kloek mag wonen.’
