De moeder van Lilian Heijmans woonde 1,5 jaar bij Kloek Roosendaal. In december vorig jaar is ze overleden. ‘Voor mij was het een uitkomst dat mijn moeder bij Kloek was. Ik woon zelf in Krommenie en nu wist ik dat er goed voor mijn moeder gezorgd werd. Iedereen bij Kloek was lief en warm voor haar.’
Alleen thuis wonen ging niet meer
Voordat Lilians moeder bij Kloek kwam, woonde ze jaren alleen. ‘De laatste jaren werd dat steeds moeilijker, naarmate ze dementer werd’, vertelt Lilian.
‘Ik ging wel elke week een dag naar haar toe en er kwam op het laatst zelfs 4 keer per dag thuiszorg, maar eigenlijk ging het niet meer. Er is zelfs nog even dag- en nachthulp geweest, maar dat was voor de langere termijn geen passende oplossing.
De casemanager dementie van mijn moeder vertelde toen over Kloek. Er was plek en ik maakte kennis met Martin van de Graaf en Theo Berg.
Ik had direct een goed gevoel over wonen bij Kloek. Mij sprak vooral aan dat het geen gesloten afdeling was. De moeder van een vriendin van mij woonde op zo’n afdeling in een verpleeghuis, en ik vond het verschrikkelijk als ik daar kwam. Bij de toegangsdeur stonden altijd wel bewoners te wachten die ook naar buiten wilden en dat gaf mij zo’n beklemd gevoel.
Ik vond het een prettig idee dat bewoners bij Kloek gewoon naar buiten kunnen. Ik verwachtte niet dat mijn moeder daar gebruik van zou maken, maar de gedachte dat ze het kon, was voor mij al genoeg. En ik vond het ook fijn dat er dagelijks vers gekookt werd.
Dat is allemaal zo anders dan in veel verpleeghuizen.’
Pijnlijk bewustzijn
‘Omdat ik zo ver weg woon, was Kloek voor mij een uitkomst. De zorg bij Kloek was goed en allemaal kleine dingetjes werden direct opgelost. Als er iets groters was, namen de verzorgenden contact met mij op.
Dat liep allemaal prima.
Het was voor mij veel rustiger dan toen mijn moeder nog alleen woonde. Voorheen belde zij mij als ze iets niet meer wist, en dat gebeurde vaak dagelijks. Je voelt je dan soms erg onthand, want op afstand kun je niet direct de nodige zorg bieden.
Kloek heeft mij al die zorgen uit handen genomen.
Mijn moeder zelf vond het wisselend bij Kloek. Het positieve gevoel overheerste, maar bij vlagen wist zij dat ze niet in haar eigen huis woonde en wilde ze naar huis. Al wist ze niet meer waar haar huis was.
Ook realiseerde mijn moeder zich soms dat haar geheugen haar in de steek liet. Daar had ze het dan even moeilijk mee en dat vond ik altijd naar voor haar.
Zij heeft dat besef tot het eind gehad en ik heb vaak gedacht: laat dat bewustzijn ook maar helemaal weggaan. Het was pijnlijk om te zien dat dat haar zo veel verdriet deed.
Maar tegelijkertijd betekende het ook dat mijn moeder mij en mijn gezin tot laatst bleef herkennen. En dat was juist weer fijn. Ze heeft tot aan haar dood geweten wie ik was.’
Positief gevoel over de laatste periode
‘Ondanks alles kijk ik met een positief gevoel terug op de periode dat mijn moeder dementie had. Wij hadden een nogal ingewikkeld relatie, maar toen mijn moeder dementie kreeg, veranderde dat.
Ze werd liever, zachter en belangstellender. Voor mijn gevoel waren we dichter bij elkaar dan daarvoor.
En het lukte mij vrij goed om “in het moment” te zijn met mijn moeder. Soms gingen wij met ons vieren naar het centrum: mijn moeder en ik samen met een vriendin van mij en haar moeder, die ook bij Kloek woont.
Dan waren we ergens en kon mijn moeder een aantal keren achter elkaar zeggen: “Ik kan me niet heugen dat ik hier wel eens geweest ben.” Ik zei dan altijd maar weer hoe leuk het was dat we er dan nu waren.
Ik testte mijn moeder niet en weerlegde ook niets. Dat werkt erg goed. We hadden het vaak op het moment zelf gezellig. En dat was genoeg.’
Mijn moeder heeft mij ook verrast
‘Mijn moeder heeft mij in die periode soms ook verrast. Gewoonlijk deed ze nooit spelletjes, maar nu kreeg ik wel eens een foto van een van de verzorgenden, waarop ik mijn moeder zag meedoen met een spelletje en plezier zag hebben.
Ook genoot ze van de muziekuurtjes met meneer Van Osta. Ze hield zo van zingen.
Zelf bleef ik gemiddeld 1 dag per week bij haar op bezoek komen. Ik ben ook achteraf blij dat ik dat heb gedaan.’
De zorg bij Kloek in de laatste dagen
‘De laatste dagen van mijn moeder waren niet gemakkelijk. Ze kreeg een maagbloeding en in combinatie met andere dingen die ze had, kon ze niet meer beter worden.
De medewerkers van Kloek hebben prima voor mijn moeder gezorgd, al is niet alles perfect gegaan in die dagen.
Zo was er onduidelijkheid en onrust rond het prikken en of er genoeg spuitjes aanwezig waren. Terwijl je als familie helemaal geen gedoe wilt in zulke dagen. Het is zo belangrijk dat er dan rust en goede zorg is, en dat alles soepel loopt.
Maar tegelijkertijd waren de verzorgenden allemaal liefdevol, geduldig en warm. Voor mijn moeder en voor ons als familie. Dat deed ons goed.’
Het Kloek-concept werkt
‘Al met al is de periode bij Kloek een goede tijd geweest voor mijn moeder en mij. En Kloek zet een prima concept neer. Natuurlijk mag er nog iets aan geschaafd worden, maar dat geldt altijd voor nieuwe organisaties.
En eigenlijk voor elke organisatie in de zorg.
Het zelfstandig wonen voor mensen met dementie, de bewegingsvrijheid en de warme zorg zijn precies wat familieleden zoeken voor hun man, vrouw, vader of moeder met dementie.
Niemand brengt een dierbare met dementie graag op een gesloten afdeling van een verpleeghuis, achter een deur met een cijfercode.
Wat ik zelf wel eens lastig vond, was dat er bij Kloek niet zo veel georganiseerd werd. Ik begrijp het principe wel, want iedereen woont zelfstandig bij Kloek en Kloek is geen verpleeghuis.
Toch is het de moeite waard om daar verder wel mee aan de slag te gaan. De inzet van vrijwilligers kan daarbij misschien ook helpen.
Maar wat het allerbelangrijkste is: de betrokkenheid, goede zorg en aandacht van de verzorgenden voor de bewoners is hartverwarmend. Mede dankzij hen heb ik in die laatste periode fijn contact met mijn moeder kunnen hebben.’
Lees verder > Meer ervaringen van familieleden
