Dementie heeft ook mooie kanten, vindt Frank. Zijn moeder woont bijna vanaf het begin bij Kloek. Hij vertelt in deze blogpost hoe zijn vader, broers en zussen en hijzelf de zorg bij Kloek ervaren, hoe zijn beleving van dementie is veranderd en wat de familiebijeenkomsten met dementiecoach Karin Kuhlmann hem hebben gebracht.
Moeder werd steeds vergeetachtiger
‘Ik kom uit een harmonieus gezin, met 5 kinderen. Wij hebben nog steeds een fijne band met elkaar. Als kinderen zagen wij onze moeder de afgelopen jaren wel steeds vergeetachtiger worden, maar hoe ernstig het was, dat hadden wij niet goed door.
De generatie van mijn ouders is niet zo open over dit soort zaken.
Pas toen mijn vader 2 jaar geleden in het ziekenhuis terechtkwam, ontdekten wij hoe het echt met onze moeder was. Wij realiseerden ons toen pas dat onze vader in feite al jaren een mantelzorger voor mijn moeder was en veel zaken voor haar oploste.
Mijn vader moest toen een lange tijd in het ziekenhuis blijven. Het positieve daarvan was dat hij wel meer dan voorheen openstond voor gesprekken over andere opvang voor mijn moeder.
Wij als kinderen vonden dat er iets moest gebeuren, want we zagen dat onze vader er anders zelf aan onderdoor zou gaan.’
Een goed gevoel bij Kloek
‘Juist in die periode lazen wij in de krant over Kloek. Wij zijn gaan kijken en kregen direct een goed gevoel toen we bij Kloek binnenstapten. De inrichting is warm, alle voordeuren zijn verschillend en je krijgt beslist geen verpleeghuisgevoel bij Kloek.
Mijn broers, zussen en mij sprak het erg aan dat bewoners bij Kloek hun eigen appartement en eigen voordeur hebben en dat je als familie het appartement helemaal zelf mag inrichten.
Maar verhuizing was heftig.
Onze moeder vond het op de verhuisdag vreselijk om bij Kloek te komen. Zij was boos op ons. Mijn vader was toen nog in het ziekenhuis. Die eerste weken bij Kloek waren dan ook zwaar. Wij moesten er maar op vertrouwen dat de mensen van Kloek goed voor mijn moeder zouden zorgen.
Het viel ons zwaar; je vraagt je als kinderen steeds af of je de juiste keuzes hebt gemaakt.’
Kloek en wij zitten op 1 lijn
‘Wat ik bij Kloek belangrijk vind? Dat de verzorgenden lief zijn voor “ons mam”, dat ze goed voor onze moeder zorgen en dat bewoners gezond eten. Dat is toch de basis van alles. Het was bij ons thuis altijd heel harmonieus en daarom gun ik het mijn moeder erg dat zij nu ook in een prettige en harmonieuze sfeer woont.
Dat vinden wij als familie erg belangrijk.
Verder ben ik erg blij met de toegankelijkheid van Kloek. Ik heb zelf een sleutel van de voordeur van het pand, de Eglantier. Ik kan naar binnen wanneer ik wil; dat geeft een plezierig gevoel van vrijheid.
Wat het team bijvoorbeeld goed heeft opgepakt, is het moment dat mijn vader naar huis gaat. Dat was voor mijn moeder lange tijd lastig en daardoor vond mijn vader het ook weer moeilijk.
Nu is er altijd een verzorgende die mijn moeder op een lieve manier afleidt als mijn vader afscheid heeft genomen. Zo is het weggaan voor mijn vader te hanteren en is er voor mijn moeder meer rust.
Als familie merken wij dat we echt op 1 lijn zitten met het team van Kloek. Wij willen allemaal het beste voor onze moeder, en dat voelt goed. Kloek heeft het rond mijn moeder veel gemakkelijker voor ons gemaakt. Wij hebben nu weer veel meer rust en tijd om aandacht voor onze moeder te hebben. De basiszorg is geregeld en wij zijn er voor alle extra aandacht.
En de verzorgenden hebben ook oog voor mijn vader. Hij komt elke dag 5 of 6 uur per dag bij mijn moeder en eet ook een aantal dagen per week mee. Dat is voor hem ook prettig.’
Aandachtspunten bij Kloek
‘Of ik aandachtspunten voor Kloek zie? Soms is het voor bezoek onduidelijk wie de verzorgenden zijn. Ikzelf ben ook wel eens door bewoners of familieleden aangesproken met de vraag of ik bij Kloek werk. Verzorgenden zouden misschien toch een uniform kunnen dragen, omdat dat voor de bewoners herkenning geeft. En anders zouden ze misschien een naamkaartje kunnen dragen.
Ook zou ik het wel handig vinden als er bij Kloek een bord zou hangen waarop staat wie er op dit moment werkt? En wij hopen als familie op vaste teams van verzorgenden.’
Grote waarde: de familiebijeenkomsten met Karin Kuhlmann
‘Bijzonder waardevol vond ik de familiebijeenkomsten met Karin Kuhlmann. Ik ben bij alle bijeenkomsten geweest en heb alle video’s van Karin gezien. Ze hebben mij zo veel gebracht.
Karin legde heel helder uit waarom rust en regelmaat zo belangrijk zijn voor veel mensen met dementie. Van harde muziek en harde geluiden kunnen mensen met dementie onrustig en onzeker worden.
Ik zie dat bij mijn moeder ook: als ze niet te veel prikkels krijgt, is ze meer ontspannen dan in een drukke omgeving.
Ik hoop dan ook dat iedereen bij Kloek zo gaat werken als Karin voorstaat.’
Hoe het geheugen van iemand met dementie werkt
‘Verder laat Karin heel helder zien hoe het geheugen van iemand met dementie werkt. Ze heeft een behangrol gemaakt met daarop een heel mensenleven. In haar uitleg rolt Karin die rol steeds verder op, vanaf de meest recente periode in iemands leven. Als je dat ziet gebeuren, begrijp je ineens waarom iemand met dementie veel recente gebeurtenissen niet meer weet. Die zijn voor de ander gewoon weg.
Opgerold.
Ook heb ik van Karin geleerd dat ik mijn moeder niet meer moet testen. Dat geeft veel onrust bij iemand met dementie. Ik vraag nu niet meer: “Weet je nog wie ik ben?”, maar ik zeg: “Dag mam, ik ben je zoon, Frank.”
Dan hoeft mijn moeder niet eerst in haar geheugen te graven en een naar gevoel te krijgen als ze het niet direct weet. Nu is voor haar direct duidelijk wie ik ben en kunnen we verder.
Voor mijn gevoel blijf ik voortdurend leren in de zorg voor mijn moeder. Steeds weer “moet” ik bewust verwachtingen loslaten om zo veel mogelijk in het nu te zijn met mijn moeder. Want daar gaat het volgens mij om in het contact met een dierbare met dementie: zorgen dat het op dit moment allemaal fijn is voor de ander.
En daarvoor moet je als partner of kind vaak je eigen verwachtingen en beelden parkeren.
Wij merken als gezin ook dat dat het beste werkt voor onze moeder. Lukt ons dat, dan hebben we fijn en prettig contact met haar en is ze ontspannen.
Ik gun alle families van mensen met dementie dan ook zulke sessies met Karin.’
Vader en moeder zijn elke week op bezoek
‘Mijn vader en moeder komen elke zondag vanaf 3 uur in de middag bij ons thuis. Ze blijven eten en we kijken samen voetbal. Waar we het over hebben, dat zien we wel. We leven in het moment met elkaar.
Die bezoekjes zijn altijd gezellig. Soms zit mijn moeder op de bank en valt ze in de slaap.
Ook dat is prima.
En mijn moeder kan zo grappig uit de hoek komen. Pas had mijn vrouw heerlijk Indisch gekookt. Ik zei tegen mijn moeder: “Mam, het is nu al lekker, maar als je dit een dag later eet, zijn de smaken er nog meer ingetrokken.”
Waarop mijn moeder zei: “Nou, ik houd me aanbevolen, Frank.” Dat is een moment waar je dan heel blij van wordt. Dan is het even allemaal goed.’
Dementie heeft ook mooie kanten
‘Voor mij was het wel een eyeopener om te zien dat zo veel mensen dementie hebben. Dat is in zekere zin een geruststelling; wij zijn niet de enigen. Het helpt mij om de ziekte van mijn moeder te accepteren
Waar ik wel eens moeite mee heb is dat in zo veel artikelen en programma’s wordt benadrukt hoe erg het is om dementie te hebben. Maar ik denk vaak: dementie heeft ook mooie kanten.
En die moet je ook zien.
Mijn moeder is bijvoorbeeld wat minder geremd dan hiervoor. En dat levert soms grappige momenten op.
Waarschijnlijk krijgt iedereen op de een of andere manier met dementie te maken. Probeer er dan zo goed mogelijk mee om te gaan. Het is zeker niet alleen maar ellende. Er zijn ook veel mooie, warme momenten. Als je daar maar open voor staat.
En vooral: lees over dementie en verdiep je in het ziektebeeld. Het helpt je om bij alles steeds het belang van degene met dementie voor ogen te houden en je eigen wensen of verwachtingen opzij te zetten. Durf in dat opzicht ook te blijven leren.
Wij proberen er als familie met elkaar een goede tijd voor mijn moeder van te maken. Dankzij openheid en acceptatie.
Mijn moeder is een schat en ze heeft een prachtig leven gehad. Nu proberen we haar als familie een prettige tijd te geven. We zorgen ervoor dat ze zich zo ontspannen mogelijk voelt, samen met Kloek. Dat voelt goed.’
