Dementie gaat soms gepaard met ontremming. Dan vertoont iemand gedrag dat normaal gesproken niet wenselijk of gepast is. Hoe ga je daarmee om? Dat is in iedere situatie weer een nieuwe zoektocht, ook voor de mensen die bij Kloek werken. Soms proberen we iets uit dat niet blijkt te werken.
Interessante mannen
Mevrouw vindt iedere man die op de afdeling op bezoek komt zeer interessant. Ze gaat erop af, komt heel dichtbij staan en wil knuffelen. Je kunt je voorstellen dat de man in kwestie zich wat ongemakkelijk voelt bij zo veel lichamelijke aandacht van een wildvreemde, oudere dame.
De eerste impuls van de verzorgenden was om het ongewenste gedrag af te leren. Maar ja, hoe leer je iets aan iemand met een aftakelend brein? Beloningen en bestraffingen werken niet omdat mevrouw geen verband kan leggen tussen haar gedrag en de beloning of bestraffing. Bovendien is het een feit dat mevrouw deze sterke behoefte aan knuffels nu eenmaal heeft. Zij voelt zich beter als daarin iets mag gebeuren, en slechter als ze steeds bestraft of belemmerd wordt.
Even ‘uitzoomen’
In zo’n situatie helpt het om een stapje terug te doen, oftewel om ‘uit te zoomen’ en te bekijken wie er nu eigenlijk een probleem heeft en wie er dus zorg nodig heeft.
Wie voelt zich het meest ongemakkelijk onder de knuffelbehoefte? Dat is natuurlijk de man die nietsvermoedend de afdeling bezoekt. Die heeft hulp nodig om de juiste reactie te geven. Als hij durft zou hij mevrouw even een hug kunnen geven of een aai over de bol, en daarna zijn grenzen aangeven door te zeggen dat hij dóór moet of met de woorden ‘dat vindt mijn vrouw niet goed’. Als hij dat niet wil, kan hij meteen duidelijk reageren en vertrekken, en op de verzorgenden vertrouwen dat ze mevrouw zullen helpen door haar even af te leiden.
Intussen mogen de verzorgenden zich buigen over de vraag hoe mevrouw haar knuffelbehoefte ingevuld kan worden zonder andere mensen in verlegenheid te brengen.
