Verzorgende Marisa Vermeulen werkt sinds januari 2017 bij Kloek. Met veel plezier. ‘De rust en de aandacht die wij voor bewoners kunnen hebben vind ik een verademing. Hiervoor werkte ik in de thuiszorg, en dat is wel een wereld van verschil. Daar moest ik super op de klok werken. Ik heb destijds bewust voor Kloek gekozen, omdat het concept van eigen regie voor bewoners mij zo aanspreekt. Dat bewoners hun dagelijks leven zo lang mogelijk zelf bepalen, vind ik erg belangrijk. Dat zou ik zelf ook willen.’
Training in goed omgaan met mensen met dementie
‘Toen ik net een paar maanden bij Kloek werkte, gaf Karin Kuhlman, dementie-expert een training aan ons hele team. Daar heb ik zo veel van geleerd. Ik ben van nature wel vrij rustig, maar ontdekte dankzij Karin dat ik toch ook nog te veel vragen aan bewoners stelde, voor te veel prikkels zorgde.
Karin liet mij ook zien dat je als verzorgende vaak situaties wilt oplossen, maar dat dat niet altijd kan en hoeft. Dat je iets soms ook gewoon zo kunt laten “zijn”. En ga allereerst mee in het verhaal van bewoners.
Daar heb ik een prachtig voorbeeld van meegemaakt.
Ik zat rustig op het balkon toen mevrouw X naar mij toekwam en riep: “Hij zit vast, hij zit vast. Kom nou. Kom nou.”
Ik liep met mevrouw mee en zij vertelde ondertussen dat “de baby vastzat”.
Wij kwamen bij haar kamer en mevrouw duwde me bijna op het bed en voelde aan mijn buik
“Ik zie het hoofdje nog niet”, zei ze. ‘Ik voel het kind ook niet meer bewegen.’
Daarop bewoog ik mijn buik een beetje, en dat stelde haar gerust, maar ze vond wel dat er een dokter moest komen.
En voor haar is een dokter een man.
Ze sprak een mannelijke collega aan, maar die dacht het een grap was en schoot in de lach. Waarop mevrouw heel adequaat zei: “Jou kan ik niet serieus nemen.”
Toch maar in beweging blijven
‘Ondertussen vond ik het zelf wat ingewikkeld. Mijn collega’s werkten hard en ik lag maar op dat bed. Maar mevrouw was zeer duidelijk: “Je moet rusten.”
Toen schoot mij iets te binnen en ik opperde dat het juist belangrijk was dat ik in beweging bleef, om de weeën op te wekken. Dat overtuigde mevrouw en we gingen samen lopen.
Uiteindelijk gingen we in de huiskamer aan tafel zitten.
Mevrouw bleef nog in het verhaal, want toen ze medicijnen kreeg, vond ze dat ik die moest innemen.
Ik zei: “Ik wil wel een tabletje, maar doe dan die maar.” Dat waren de zoetjes. “Nee”, zei mevrouw, “mijn tablet is groter, die is voor jou.” Gelukkig kon ik haar overtuigen door te zeggen dat mijn tabletje sterker en daardoor beter voor mij was.
Daarna nam mevrouw in alle rust haar medicijnen in.
Waarna ze ineens weer zei: “Maar er moet nog een dokter komen, voor inwendig onderzoek.” Dat vond ik toch iets te ver gaan.
Op dat moment kwam 1 van de directeuren binnen en mevrouw vroeg hem of hij een dokter was. Hij antwoordde: “Nee, maar ik ga wel regelen dat er een dokter komt.”
Toen ben ik via een andere kant even weggelopen en heb mevrouw bewust even met rust gelaten. Een tijdje later zag zij me weer, maar dat riep geen enkele reactie bij haar op.’
Bijzondere ervaring
‘Al met al was dit zo’n bijzondere ervaring voor mij. Zo kan het dus gaan als je aansluit bij hoe een bewoner zich op dat moment voelt en bij wat op dat moment voor iemand de werkelijkheid is.
Want wat bleek? Deze mevrouw heeft vroeger namelijk bij haar zus gewoond, die verloskundige was.
Op het moment zelf heb ik niet zo bewust over mijn reactie nagedacht. Dat ging vrij gevoelsmatig. Maar ik denk wel dat de training van Karin daarbij geholpen heeft. Dat ik daardoor gemakkelijker in de beleving van mevrouw kon meegaan.’
Ontspannen slapen
‘Sowieso denkt deze mevrouw soms dat ik haar dochter ben. Pas bracht ik haar naar bed en zei ze dat ook weer tegen mij, gevolgd door: “En krijg ik geen kus van je?” Ik: “Natuurlijk”, en ik gaf haar een kus. Terwijl ik van nature helemaal niet zo van het aanraken en knuffelen ben.
Maar nu had ik sterk het gevoel dat het haar rustig zou maken. En dat was zo. Mevrouw ging heerlijk ontspannen slapen.’
Rust helpt om situaties los te laten
‘Ik geniet van dit soort momenten in mijn werk. Ze geven mij zo veel voldoening, want ik heb dan het gevoel dat ik bewoners geef wat ze op dat moment nodig hebben.
Bij eerdere werkgevers kreeg ik wel eens terug dat ik te rustig was, maar hier bij Kloek wordt dat juist als een kracht gezien. Die rust helpt mij om situaties los te laten en om bewoners als het ware in hun beleving van dat moment te laten.
Karin zei dat heel mooi: “Bewoners voelen zich door jou gezien en gehoord.” Een fijn compliment.’
