Half 9 ’s ochtends bij Kloek Roosendaal. De werkdag van verzorgende Connie begint en ze zoekt haar collega’s om te overleggen wat ze kan gaan doen. Wonderlijk genoeg lijkt de etage verlaten. Het is stil; geen collega of bewoner te bekennen. Dan hoort ze gelach uit de kamer van een bewoonster.
Samen aan de boterham, dat kan als je blij Kloek woont
Connie stapt binnen en ziet mevrouw half achterover geleund op bed liggen, met haar hand achter haar hoofd en een bordje met een boterham in de andere hand. Ze ligt er als een diva bij en kijkt Connie triomfantelijk aan.
Collega Monique zit op de rollater en eet ook een boterham. Op het voeteneind van het bed zit collega Jacqueline, die ook al een boterham verorbert.
Connie schiet in de lach. ‘Gezellig hier.’
‘Ja’, zegt mevrouw. ‘Komme gij d’r ok bij?’
‘Natuurlijk’, antwoordt Connie.
‘Nou heb ik het wel goed voor mekaar’, lacht mevrouw.
Collega Monique legt uit: ‘Ik vroeg mevrouw of ze al wilde opstaan of dat ze eerst een boterham wilde. Liever eerst een boterham. “Hoeveel boterhammen wilt u?”, vroeg ik. “Doe maar 3. Dus heb ik 3 boterhammen klaargemaakt. Vervolgens vond mevrouw dat ik er ook 1 op moest eten. En Jacqueline hier ook.
Dus zodoende zitten we hier.’
Nog even niet uit bed
Mevrouw geniet er zichtbaar van en biedt Connie ook een boterham aan. Ze babbelen gezellig met z’n vieren en ten slotte vraagt Monique of mevrouw nu misschien wil opstaan.
‘Nee hoor, onze Guido is er toch nog niet, dus ik kan net zo goed nog even blijven liggen.’
En dat is het heerlijke van wonen bij Kloek: je hebt als bewoner zo veel mogelijk het laatste woord. Want als je bij Kloek woont, bepaal je zelf hoe laat je opstaat en naar bed gaat. Je hoeft niet volgens vaste schema’s te leven en kunt je eigen ritme volgen.
Dat maakt werken bij Kloek zo anders dan werken in een verpleeghuis. En zo leuk!
